...
Als je eenmaal begint met circuitrijden dan wil je niets anders meer. Het is zo verslavend. Als je mij vraagt “Op welk circuit wil je nu echt eens rijden?”. Dan is het antwoord “Portimão”. Dus toen mijn vriend zei “Wil je circuitrijden op Portimã met No Limits Trackdays?” toen was het antwoord volmondig “JA!”
Eigenlijk wilde ik pas in 2023 naar het circuit van Portimão toe. Dan had ik nog even de tijd om iets meer meters op de baan te maken en meer ervaring op te doen. Maar hey, je kent het gezegde “Je leeft maar één keer” wel toch? Dus zo gezegd, zo gedaan.
Mijn vriend regelde onze inschrijving en ik zette het in onze agenda. Enorm spannend! Ron had enkele instructeurs en organisatoren van No Limits Trackdays al ontmoet op Andalucia toen hij daar lesgaf bij het event van Racecracks. No Limits is een Engelse organisatie, gevestigd in het Verenigd Koninkrijk.
Naast het organiseren van circuitdagen op de Engelse circuits, organiseren ze ook veel circuitdagen in Europa. Tesamen zo’n 400 circuitdagen per jaar, georganiseerd met twee teams. Dat is een aanzienlijk aantal!
Menig MotoGP of WordSBK fan zal het circuit ongetwijfeld kennen. Als je het niet kent van naam, ken je het vast van de spectaculaire beelden. Het circuit heeft in enkele sectoren een groot hoogteverschil zitten. Als de MotoGP en WorldSBK rijders eerst omhoog rijden om vervolgens in de snelle linkerbochten naar beneden te duiken, ontstaan er waanzinnige beelden.
Al ‘wheelie-nd’ duiken ze de ‘heuvels’ in het circuit af. De flow, het technische aspect en dat fantastische hoogteverschil maken het een adembenemend circuit. Voor zowel Ron als voor mij was het een grote droom om hier eens te mogen rijden.
Circuitrijden op Portimão klinkt fantastisch. Maar hoe regel je nu zoiets? Die circuitdag(en) boeken bij de organisatie is niet zo lastig. Een kwestie van simpelweg naar de website gaan en boeken die handel. Maar hoe zit dat dan met je motor? Moet je die helemaal naar de UK brengen?
Wees gerust, dat hoeft niet. Wil je je eigen motor meenemen naar het circuit in Portugal? Dan kun je die op een vooraf bepaalde dag naar België brengen, waar Erwin met zijn kratten en vrachtwagen voor je klaarstaat. Je zet je motor op de stalen krat en wurmt al je overige spullen eromheen.
In ons geval werden er dubbele kratten gebruikt, waar twee motoren inpassen. Dan kun je dus ook tussen die twee motoren nog spullen kwijt. Wij gaven alles mee wat met het circuitrijden te maken heeft. Denk dus niet enkel aan je motoren, banden, paddockstands, bandenwarmers, jerrycans (leeg!) en het nodige sleutelmateriaal, maar ook onze leren motorpakken, de helmen, laarzen etcetera.
Ook propten we een grote weekendtas erbij met onze onderkleding, de nodige laders om de airbags in onze motorpakken op te laden en grote flessen shampoo die we in onze handbagage niet mee mochten nemen.
Wil je je eigen motor niet meenemen? Of kun je hem niet meenemen omdat je hem recent nog hebt neergelegd en de motor niet op tijd gerepareerd krijgt? Dan bestaat er ook de mogelijkheid om een circuitmotor te huren. Hiervoor werkt No Limits samen met Smallboy Trackbikes. Je huurt dan een circuitmotor compleet met een knap setje banden, het gebruik van warmers, de benzine en volledige assistentie door het team van Smallboy. Zij tanken voor je, nemen je motor na de sessie van je aan etcetera. Gaat het regenen? En wil je toch rijden? Dan zetten ze je motor op regenbanden voor je. Best luxe!
Normaal zijn wij een groot fan van met de auto over de grens rijden en alle spullen in de auto en trailer gooien. Zo heb je alles altijd bij je. Maar het circuit van Portimão ligt in het zuiden van Portugal. Best een eind rijden dus. Met de huidige dieselprijzen worden we daar niet blij van. Dus besloten we om heen te vliegen. Scheelt je overigens ook nog eens een hoop vrije dagen.
Doordat we veel spullen al hadden meegegeven met het motortransport, hoefden we ieder enkel een klein koffertje als handbagage mee te nemen in het vliegtuig. We vlogen op 11 november 2022 om 06:30 richting Portugal met een mooi groepje van 8 personen. De circuitdagen stonden gepland voor 12, 13 en 14 november. Maar liefst 3 dagen circuitrijden op Portimão!
Rond half 9 landden we op het vliegveld van Faro. Na het nodige geregel zaten we met z’n allen in de huurauto’s en reden we richting onze hotels.
Als je het Portimão event boekt, zit daar naast het circuitrijden en motortransport ook je verblijf in een hotel voor drie nachten bij in. Dit ging om de nacht voor de eerste circuitdag – van vrijdag op zaterdag dus -, en om de twee nachten die daarop volgden. Wilde je een nacht langer blijven om de dag na de laatste circuitdag terug te vliegen? Dan kon je dit in het boekingsproces aangeven en betaalde je voor één nacht extra. Wij vlogen in de avond van de laatste circuitdag terug, dus was dit niet nodig.
De hele groep – zo’n 150 rijders – die via No Limits Trackdays het Portimão event had geboekt, zat verspreid over twee hotels. Welke overigens nog geen 3 minuten met de auto van elkaar aflagen. Beiden lagen in Portimão aan de kust waar ook genoeg leuke en goede restaurantjes te vinden zijn om ’s avonds lekker te genieten.
De eerste dag hoefden we nog niet te rijden, dus genoten we van een welverdiend glas Sangria in de heerlijk warme Portugese zon. De motoren konden pas de volgende ochtend op de eerste circuitdag uitgekrat worden. Dit klinkt misschien vervelend, maar in werkelijkheid is dit zo gedaan. Ook start men op die dag pas om 10:00 met rijden, dus heb je best wat tijd om alles klaar te zetten.
Het circuit van Portimão – wat officieel Autódrome Internacional do Algarve heet – ligt op 30 minuten rijden van de hotels. Je bent er zo en tijdens dat korte ritje zie je nog iets van het Portugese landschap. Als je de toegangsweg op rijdt, merk je al dat het professioneel georganiseerd is.
Alles is netjes en af. Heel anders dan bijvoorbeeld de kleinere, Spaanse circuits. Al vind ik persoonlijk dat dat kneuterige ook zijn charme heeft. Maar de logistiek, de voorzieningen zoals toiletten en de pitboxen van Autódrome Internacional do Algarve is gewoon af en keurig.
De pitboxen zijn ook behoorlijk groot. Waar we op Assen toch al best aan het proppen zijn als we 8 motoren in één pitbox kwijt willen, stonden we op Portimão met maar liefst 11 motoren in de box. En daar hadden er nog zeker twee bijgekund, waarschijnlijk zelfs wel drie. Je staat dan wel iets dichter op elkaar, maar het is zeker niet vervelend krap.
Binnen no-time staat alles klaar en krijg je een korte briefing. Let op; deze wordt gegeven in het Engels. Alle communicatie op het event zelf gaat in deze taal. Beheers je het Engels niet zo goed? Zorg dan dat je even bij iemand staat die dat wel doet, dan kan deze persoon het vervolgens even voor je uitleggen in het Nederlands. Begrijp je het wel, maar gaat het iets te snel? Dan is het personeel van No Limits volledig bereid het op een rustiger tempo nog even te herhalen.
Na de briefing is het zover.. de eerste motoren worden gestart. Er werd gereden in drie groepen. De snelste groep ging als eerst van start. Daarna de intermediate groep en als laatste de langzaamste groep. Van ons clubje van 8 gingen er 7 rijden. Bij ons reden er 3 in de snelste groep, 2 in de middelste en 2 in de langzaamste groep.
Ron startte in de intermediate groep en ik in de langzaamste. Dit voelde voor mij wat prettiger. Het was toch een nieuwe baan, en de R6 heeft net een volledige bakrevisie gehad door MotoTechniek. De opdracht was; de eerste dag even rustig inrijden en alle nieuwe onderdelen op elkaar in laten werken. Dus niet direct vol gas en in hoge toeren jagen.
Daar gingen we dan. Vol zenuwen de baan op. Eerst met de volledige groep gedurende twee rondjes achter enkele instructeurs aan. Volgens de regelgeving qua verzekeringen in de UK is dit verplicht. Dus zo geschiede. En eigenlijk was dat best welkom. Even (in de langzame groep) op cruise tempo de baan verkennen.
Het eerste deel lijkt best wel op Assen. Twee snellere rechter bochten, een krappere rechter en dan na een links knikje een scherpere linker bocht. Na die eerste sector gaat het circuit pas echt los. In de eerste sector zit al een licht hoogteverschil, maar na bocht 7 draai je krapper rechtsom omhoog om vervolgens na bocht 8 de eerste ‘echte heuvel’ vol gas af te duiken.
Wauw.. dat gevoel is bijna niet te beschrijven. Als je omhoog gaat, weet je dat je daarna naar beneden gaat, maar in eerste instantie is de snelle 9e bocht een blinde linker bocht. Dus je stort bijna op ‘goed geluk’ naar beneden. De eerste keer is het bijna een beetje spannend. Maar na enkele rondjes ga je dit stuk één van de leukste delen van het circuit vinden. Des te harder je gaat, des te meer de motor daar met de voorkant loskomt. Waan-zin-nig.
Vervolgens rij je omhoog wederom op een blinde bocht af. En daarna maak je na bocht 11 weer zo’n duik naar beneden. Dan weer omhoog en uiteindelijk richting het fantastische laatste deel. Bocht 14 is een iets doordraaiende rechter waarna je een kort recht stuk krijgt. Hier draai je het gas mooi open om daarna ruim rechtsom naar beneden te blazen. Op de R6 dook ik in versnelling 4 naar beneden, waarbij je al rap na bocht 15 doorschakelt naar 5 om op het rechte stuk nog naar de 6e versnelling te knallen.
Helaas kreeg de R6 olielekkage na de eerste twee sessies op de eerste dag. De rest van die dag heb ik nog maar één of twee rondjes per sessie gereden. Steeds een testrondje om te kijken of we het olieprobleem hadden opgelost. We kwamen er pas eind van de dag achter waar het probleem zat, dus de eerste dag was voor mij qua rijden een lichte flop. Gelukkig hadden we het probleem onder controle en opgelost. En de rest genoot intens en van hun plezier kan ik net zoveel genieten.
Op dag twee – toen ik eindelijk echt gas mocht geven – liep ik voor het eerst tegen de top van onze Yamaha R6 aan. In z’n 6 op het rechte stuk, tegen de toerenbegrenzer en het hysterisch witte knipperlichtje op het dashboard. Hij wilde niet harder.. Een probleem? Zeker niet, want zo lang is het rechte stuk nu ook weer niet. Op de teller zei ‘ie 268. Dit zal in werkelijkheid wat lager liggen, gezien de gewijzigde tandwiel verhouding. Helaas reed ik zonder eigen laptimer en GPS, dus ben ik je de werkelijke topsnelheid verschuldigd.
Maar hoe hard reden we die rondjes dan?! Ik rij zelf helaas nog zonder een laptimer op de R6. Je krijgt vanuit No Limits een sticker die voor de tijdwaarneming zorgt, maar hier gaat de organisatie wat anders mee om dan je wellicht van de meeste Nederlandse organisaties gewend bent. Waar je bijvoorbeeld met Racecracks ook een soortgelijke sticker krijgt en vervolgens je rondetijden online kunt zien, maakt No Limits de rondetijden niet openbaar.
De Engelse organisatie kiest ervoor om de rondetijden privé te houden. Dit heeft wederom met andere Engelse wetgeving te maken qua privacy. Als je het écht wilt weten, kun je het heel lief opvragen bij de organisatie. Zijn ze in een goede bui, dan krijg je het te horen. Maar bedenk wel, dat nog 149 andere circuitrijders ook benieuwd zijn naar hun rondetijden. Waarvan een deel er zo op gericht is, dat ze het na praktisch iedere sessie willen navragen. Dus ik begrijp het ook, als ze geen antwoord geven. Men blijft bezig.
De gouden tip dus; ben je gericht op rondetijden? En heb je een laptimer? Neem die dan zeker mee. Heb je geen laptimer? Maar wil je graag je rondetijden gaan bijhouden? Schaf er dan van te voren eentje aan en zorg dat je deze al geïnstalleerd hebt op je motor. Of offer een sessie op en installeer hem ter plekke.
De rest uit onze groep van Dutchies reden wel met laptimers. Zij gebruiken de Solo 2 om hun rondetijden bij te houden. De snelste uit ons clubje reed 1.53. Ron reed een keurige 2.04. Ik zat halverwege de tweede dag (wat mijn eerste échte rijdag was) net onder de 2.20. Daarna werd de tijdswaarneming uitgezet en begon men met het maken van de herindeling voor dag 3. Helaas zijn mijn laatste 3 sessies dus niet getimed.
Maar pin je vooral niet vast op rondetijden. Vond ik het in eerste instantie jammer? Ja. Want ik zat er in de middag echt lekker op. Maar circuitrijden op Portimão is zo waanzinnig, dat het zonde is om je op je kop te laten zitten door die tijdswaarneming.
Dat het circuitrijden op Portimão fantastisch is, zal ondertussen wel duidelijk zijn. Het laat menig circuit in zijn schaduw staan. Maar niet alleen het rijden is magisch. Ook de sfeer op de paddock en in de pitboxen is goed. De sfeer is gemoedelijk, vriendelijk en heel sociaal.
Ik liep flink te mopperen en foeteren op de R6 met de olielekkage. Ron hielp me zoveel hij kon, maar hij wilde natuurlijk ook lekker zijn sessies rijden. Dat was geen enkel probleem. Toen hij de baan opreed, kreeg ik vanuit onze pitbox direct hulp. Zowel vanuit ons eigen clubje als vanuit de organisatie en de eigenaren van de Smallboy huurmotoren. Met z’n allen kwamen we eruit en losten we het op.
Precies dat vind ik zelf het mooiste van het circuitrijden. De bereidheid om elkaar te helpen en elkaar een prachtige dag te laten beleven. Iedereen is bereid om zijn of haar kennis te delen en een helpende hand te bieden. Het is hartverwarmend.
Ook buiten de paddock hadden we er een topsfeer inzitten. Niet alleen met ons eigen gekke clubje, wat stuk voor stuk bestaat uit fantastische mensen. Maar ook de organisatie is in voor een goed grapje en een gezellige avond. Ook ontstonden er binnen de pitboxen nieuwe vriendschappen. Men komt nader tot elkaar en gaat gezamenlijk uiteten.
Heb je nog weinig circuitrijdende vrienden? En twijfel je of zo’n buitenlands circuit event iets voor je is als je alleen reist? Doe het dan gewoon. Je krijgt er echt geen spijt van. Binnen no time vind je aansluiting bij pitboxgenoten en wordt je opgenomen in de gezelligheid.
De laatste dag begon met regen. Of nouja, miezer. Maar in ieder geval genoeg om de baan nat te maken. Veel te nat voor slicks, en eigenlijk ook voor straatbanden. Ron en ik zijn beiden fervent regenrijders, dus we staken de regenbanden onder de motoren en gaan met die banaan.
Ron was iets te enthousiast en maakte een klein schuivertje in een bocht waarbij men blijkbaar ook een andere lijn dient te rijden dan op een droge baan. Iets te nonchalant op het gas en hoppa, je bent je motor snel kwijt. Gelukkig kon hij het goed relativeren en viel de schade mee. Even sleutelen en hij was weer ready to go. Vervolgens had hij zijn flow ook weer te pakken en zette hij een flink tempo neer.
Ik geniet ook enorm van circuitrijden in de regen. Dus vond die regenachtige afsluiter geen enkel probleem. Het vertrouwen in de R6 was het laatste jaar aardig weggezakt na behoorlijk wat problemen met de versnellingsbak. Maar na de bakrevisie door MotoTechniek schakelt hij nu soepeler als ooit tevoren. En kwam het vertrouwen langzaam weer terug. Dat belooft veel moois voor 2023!
De rest van onze club is niet zo’n fan van rijden in de regen. Gelukkig droogde het langzaam op en konden ze rond 3 uur ’s middags nog met slicks de baan op. We sloegen de laatste sessie over om de spullen op tijd weer in te kratten en klaar te maken voor de terugreis.
Diezelfde avond vlogen we op 14 november 2022 om 19:10 terug naar Nederland. Rond half 12 ’s nachts arriveerden we op Schiphol. Je moet er even een gebroken nacht voor over hebben, maar dat is het allemaal meer dan waard.
Circuitrijden op Portimão met No Limits Trackdays was fantastisch. Epic. Waanzinnig. En nog veel meer. Het was genieten van ieder moment. Wat een baan.. Pas op als je besluit hier naar toe te gaan. Geen baan lijkt hieraan te kunnen tippen. Gaan we minder genieten van het rijden op Assen? Of op het circuit van Alcarras? Zeker niet. Maar dit circuit is van hoogstaande kwaliteit en heeft een briljante layout.
Normaal rijden wij veel bij Racecracks, wat eigenlijk altijd goed geregeld is. Veel andere organisaties lijken wat rommelig als je het met Racecracks vergelijkt. Maar No Limits Trackdays heeft het goed voor elkaar. De organisatie was duidelijk, helder en gewoon goed.
Wil je eens op een buitenlands circuit rijden? Met je eigen motor of met een huurmotor? Dan is zo’n event als dit een prachtige keuze. Plak er wat dagen achteraan om de omgeving en kust van Portimão te verkennen, en je hebt een heerlijke mini-vakantie.