2023 Indian Chieftain Review: Sturen met precisie op een 370kg Bagger
Daar gaan we. De 2023 Indian Chieftain review. Als je me een jaar geleden zou hebben gezegd, dat ik een week lang op een bagger zou rijden.. En het nog leuk zou vinden ook.. Dan zou ik je voor gek hebben verklaard.
Ik rij sportmotoren. Geen baggers. Maar zie hier.. de realiteit vertelt iets anders. Ik reed een week lang een bagger. Een splinternieuwe Indian Chieftain Dark Horse, om precies te zijn.
2023 INDIAN CHIEFTAIN REVIEW
500 KILOMETER IN 5 DAGEN
Alsof dat nog niet gek genoeg is, reed ik daarvoor al een week op de 2023 Indian Chief. Indian Motorcycle Benelux vroeg of ik deze Chief in wilde rijden. Dat betekende 800 kilometer in één week. Geen probleem! Toen ik de Chief terugbracht bij het Indian HQ in Nederland, ging ik er vanuit dat ik mijn eigen RSV4 weer mee naar huis zou nemen.
Daar had ik me dan ook voor gekleed. Een leren motorpak, racelaarzen, noem maar op. Maar nee! Ze hadden een verrassing voor me in petto. Ik mocht het geintje herhalen en kreeg de sleutel van een Indian Chieftain mee. De motoren worden groter en groter!
EEN ECHTE HEAVYWEIGHT
DE INDIAN CHIEFTAIN DARK HORSE
Vergeleken met mijn RSV4 of Yamaha R6 is de Indian Chieftain een echte ‘heavyweight’. Zo’n logge lobbes. Ik weet het, er bestaan nog veel grotere motoren op deze planeet. Die vind je ook in de Indian line-up. Denk aan de Indian Roadmaster of de Challenger.
Maar voor mij is deze Chieftain al een grote jongen. En wat vind ik hem sexy. Dat komt misschien als een verrassing. Maar ik ben een vrouw met twee kanten. Ik ben dol op sportmotoren. Echte circuitfietsen in het bijzonder. Maar ik heb ook een zwakke plek voor grote V-twins. En custom bikes.
Ook de Indian Chieftain zit in die zwakke plek van mij. Zeker in de ‘all black’ uitvoering. Om te kwijlen, als je het mij vraagt. Dus daar gaan we! Op avontuur met deze zwarte hengst.
ROLLEN MET DE GROTE JONGENS
2023 INDIAN CHIEFTAIN DARK HORSE
Dus gooide ik een been over de Chieftain. Ik moest even wennen aan het zwaartepunt en het gewicht van de motorfiets. Het voelt zoveel lager. En zwaarder, uiteraard. Maar als ‘ie eenmaal rechtop staat, sta je heel steady.
De zijstandaard inklappen met mijn korte pootjes was een uitdaging. Als je het trucje eenmaal door hebt, wordt je daar als mini mens steeds handiger in. Maar het vergt wel wat handigheid.
Een sleutel omdraaien is niet aan de orde, want de Chieftain heeft een keyless systeem. Dus zat de sleutel weggestopt in een vakje voorin het dashboard. Maar goed dat de technische baas dat even tegen me zei. Als je die sleutel daarin laat zitten als je je motor parkeert en wegloopt, kan vervolgens iedereen ermee weg rijden. Enorme ’no no’.
Aangezien ik een vergeetachtig mens ben, stopte ik de sleutel in de binnenzak van mijn motorjas. Dan overkomt zoiets je niet zomaar.
RIJDEN OP EEN BAGGER
ALS SPORTIEVE MOTORRIJDER
De eerste bochten voelden wat ongemakkelijk. De rijpositie – iets onderuitgezakt en toch ook rechtop – was nieuw voor me. En wat dacht je van front controls?! Zo’n vreemd, raar iets. En een achterrem om te gebruiken.. man man man. Allemaal zaken waar ik absoluut niet aan gewend ben.
Maar geen tijd om onzeker te zijn. Ik zat achter Ron Betist aan op de Indian Scout, wie veel meer gewend is aan dit type motoren. Hij is een echte petrol head en weet hoe hij hard kan rijden met deze machines. Bijna tegen het ‘hooligan’ aan.
Ik ben gewend om mijn lijf en motor heen en weer te bewegen bij het rijden van bochten. Maar het enige wat op dit moment door mijn hoofd ging, was “Denk om de voetplaten! Denk om de dempers! Denk om de koffers! Geen geschraap, hou het netjes!”. Deze Chieftain doet dienst als demo motor voor de Indian dealers in de Benelux. Tijdens de Roadshow – waarbij enthousiastelingen bijna iedere Indian uit de line-up kunnen testrijden – kun je dus ook deze Chieftain rijden.
Dus hij moest nieuw en glimmend zijn bij terugkomst, zonder krassen. Of mat, in dit geval.. Maar je snapt me. Geschraapte voetplaten en uitlaatdempers omdat één of andere sportieve rijder zo nodig als een dolle rond moest rijden, was een no-go.
Dus reed ik ‘op eieren’ tijdens het sturen door de eerste bochten. Maar het werd beter met de minuut. Eenmaal op de snelweg, kon ik even ontspannen. Simpelweg vooruit rijden, met de massa mee. Dat is niet spannend. Of wel..?
SNELWEG VRETER
INDIAN CHIEFTAIN REVIEW
Ik was vergeten hoe het voelt om te motorrijden met windprotectie. Om even een plaatje te schetsen van de weerconditie waarin we reden: het was koud. 2 graden, grijze lucht, geen lekker zonnetje in een blauwe lucht. I droeg mijn oude 2-delige motorpak, degelijke – en erg koude en luchtdoorlatende – racelaarzen en leren race handschoenen.
Dus nee, ik was niet echt gekleed voor dit type weer. Maar goed. Kou is een emotie, zeggen ze. Ik weet het.. ik ben het daar ook niet mee eens. Motorrijden in 2 graden in je leren pak is gewoon tering koud. Om nog maar niet te beginnen over m’n vingers.. Ik heb ze nog alle 10, maar het scheelde weinig..
Ik was best bevroren toen ik diezelfde ochtend aankwam bij het HQ om de Indian Chief terug te brengen. De Chief biedt je in de standaard uitvoering totaal geen windbescherming. Maar deze Chieftain is een heel ander type motor en biedt vrij veel comfort.
Met een druk op de knop, bracht ik het ruitje omhoog. Ik dook wat achter die ruit en daar gingen wel. Totaal niet slecht! Ik had nog steeds koude handen en tenen, maar hey.. Dat bouwt ook karakter.
Die snelweg kilometers waren best goed te doen, zelfs in deze koude omstandigheden. Wat zeg ik.. eigenlijk was het prima te doen. Veel comfortabeler ook dan wanneer ik exact hetzelfde doe op mijn eigen RSV4. Deze Chieftain is een echte snelweg vreter dus.
OPGESLOTEN IN HUIS
OEPS
Toen ik thuis kwam, spoot ik de Chieftain even af met de tuinslang. Er lag overal zout op de weg. Dus dat had ‘ie wel verdiend. Aangezien ik bang was om de verkeerde schoonmaakspullen te gebruiken – wat gebruik je eigenlijk voor mat zwarte motoren? – spoelde ik hem simpelweg af met heel veel water.
Ik liet hem even uitdruppen, startte vervolgens de motor en reed hem zo mijn woonkamer in. Aangezien ik nog geen schuurtje heb voor de motoren, wonen de motoren ’s nachts in mijn woonkamer.
De volgende ochtend wilde ik deze grote jongen meenemen voor een ‘rondje dijken knallen’. Verrassing! Ik had de Chieftain mijn woonkamer ingereden, maar niet nagedacht over hoe ik hem de volgende dag weer uit huis zou krijgen. Om de motoren uit huis te krijgen, moet ik over een vrij hoge drempel heen.
Omdat ik hem vooruit erin gereden had, moest ik hem achterwaarts eruit halen. De Indian Chieftain heeft geen achteruit versnelling, dus dat betekent duwen en trekken. En ja, dan is een 370 kg bagger een zware machine.
Om een lang verhaal kort te maken; ik gaf het meerdere pogingen, maar faalde. Dus stond de Chieftain binnen opgesloten. Hem naar buiten rijden was een klus voor twee man. Denk je erover om een Indian Chieftain aan te schaffen? Of een andere ‘heavyweight’? Maak dan niet dezelfde fout. Denk van te voren over dit soort dingen na. Ik kreeg de Chief trouwens wel in mijn eentje naar buiten, welke 304 kg weegt met een volle tank. Maar het 373 kg nat gewicht van de Chieftain bleek net even te veel.
READY! SPORTIEF CRUISEN
MET DE INDIAN CHIEFTAIN
Na de benodigde hulp, stond de Indian Chieftain de volgende ochtend toch nog buiten. Klaar voor een sessie vol sportief cruisen. Ik nam deze grote jongen mee naar mijn favoriete dijkweg in de omgeving.
Deze weg is een smal dijkweggetje en ligt dus verhoogd tussen de weilanden. Het asfalt is enorm slecht. Overal zitten scheuren en gaten. Voeg daar wat teerstukken aan toe, wat grind en een aanzienlijke hoeveelheid prut en je krijgt een waar feestje waarbij je op je hoede moet zijn.
Een perfecte locatie om een motor eens goed aan te tand te voelen als het op precies stuurwerk aankomt. En tevens hoeveel vertrouwen de motorfiets je geeft tijdens dat vlotte en precies stuurwerk.
Na de benodigde hulp, stond de Indian Chieftain de volgende ochtend toch nog buiten. Klaar voor een sessie vol sportief cruisen. Ik nam deze grote jongen mee naar mijn favoriete dijkweg in de omgeving.
Deze weg is een smal dijkweggetje en ligt dus verhoogd tussen de weilanden. Het asfalt is enorm slecht. Overal zitten scheuren en gaten. Voeg daar wat teerstukken aan toe, wat grind en een aanzienlijke hoeveelheid prut en je krijgt een waar feestje waarbij je op je hoede moet zijn.
Een perfecte locatie om een motor eens goed aan te tand te voelen als het op precies stuurwerk aankomt. En tevens hoeveel vertrouwen de motorfiets je geeft tijdens dat vlotte en precies stuurwerk.
Het rijden van bochten ging steeds soepeler. De Chieftain gaf me op een rap tempo steeds meer vertrouwen, terwijl ik nog steeds alert was op dat ik het één en ander niet aan de grond reed. En wat was het genieten!
In alle eerlijkheid.. Ik vond het fantastisch. Je hebt gelijk. Je kunt het met geen enkele mogelijkheid vergelijken met het rijden van een sportmotor. Zeker niet op dit soort wegen. Maar weet je wat? De Chieftain geeft misschien nog wel meer vertrouwen op dit type weg.
Hij voelt heel stabiel aan. En het sturen gaat zeer precies. We hadden een spannend moment, toen een Dodge Ram en een Ford Transit bus vanuit de tegengestelde richting ons tegemoet kwamen rijden. Ze zaten elkaar achterna op rap tempo, en reden beiden in het midden van de weg.
Deze wegen zijn absoluut niet breed, waardoor er weinig ruimte overbleef voor mij op de Chieftain. Het zou al krap zijn geweest op mijn eigen sportmotor, laat staan op deze grote jongen. Het eerste wat door mijn hoofd schoot, was “Nee! Van alle motoren.. crash deze nou niet!”. In een split-second besloot ik te reageren. Ik liet de voorrem wat slepen om de vering iets in te veren en met een flauwe slinger vlogen we langs de twee auto’s, over de laatste centimeter van het asfalt.
Dat, dames en heren.. ‘gaf me bijna een vieze onderbroek’. En was veel krapper dan ik het had willen zijn. Het ging goed, maar het scheelde weinig. En ik was flink onder de indruk van het precieze stuurwerk en rijgedrag van de Chieftain. Voor zo’n grote jongen stuurt ‘ie echt heel strak. Ik had een paar diepe zuchten nodig om mijn adrenaline level te laten zakken.
NADELEN VAN DE INDIAN CHIEFTAIN
GEEN MOTORFIETS IS PERFECT
Mijn niet zo bescheiden mening; geen motorfiets is perfect. Er is altijd iets om over te klagen. Dus klagen we ook even in deze Indian Chieftain review. Eventjes maar, want meer is niet nodig.
Dus, wat is er mis met de Indian Chieftain Dark Horse?
1. Hij is zwaar om te verplaatsen
Dit is een punt waar je weinig aan kunt doen. Deze motorfiets heeft een zwaar, bijna 1.900 cc, motorblok, een aardig grote benzine tank en flink kuipwerk aan de voorkant met grote speakers. Al die ongein maakt het een zware motorfiets. En dus ook niet de makkelijkste om te verplaatsen als de motor niet loopt. Zeker als je zo’n mini-mens bent als ik.
Als je de machine eenmaal aan het rollen of rijden hebt, voel je dat gewicht bijna niet meer. Tenzij je moet stoppen. Uit het niets en heel snel. Maar als je met flow aan het rijden bent, heb je het gewicht niet in de gaten.
2. Hij is mat zwart
Begrijp me niet verkeerd. Ik vind mat zwarte motoren een gaaf gezicht. Maar net als praktisch alles in deze wereld wat mat gekleurd is, is het een rotklus om het schoon te houden. Of het nu regen is, of water uit je tuinslang.. Als je de motorfiets niet afdroogt, zie je de waterdruppels overal zitten.
En daar begint ook de volgende ongein. Een mat gekleurde motorfiets kun je niet zomaar ‘droogwrijven’. Als je dat wel doet – zeker met een verkeerde doek – dan loop je het risico dat matkleurige effect te verliezen. En er dus een glimmend geheel van te maken. Het schoonmaken en detailen van dit soort machines vergt dus wat onderzoek, oefening en kunst.
3. Hij is duur
Het Indian Motorcycle motormerk is niet het goedkoopste merk in de motorwereld. Dat hoeft ook niet. Want laten we eerlijk zijn. Als je zoveel geld uitgeeft aan een motorfiets, is het best fijn als die motorfiets enigszins een ‘one of a kind’ is. Dat is dan weer een pluspunt van het rijden van een dure motor.
Ik weet dat ‘ie niet écht ‘one of a kind’ is. Deze Chieftain Dark Horse heeft geen modificaties ondergaan. Hij is in deze staat direct uit de fabriek gerold. Maar je ziet ze niet veel rijden. Wat eigenlijk geldt voor Indian in het algemeen. In mijn ogen, is dit nadeel eigenlijk ook een groot voordeel. Het is bijvoorbeeld één van de redenen waarom ik een RSV4 rij. Ondanks dat je meer RSV’s op straat ziet dan Chieftain’s, is het nog steeds geen motor voor de massa. En daar hou ik van.
Echter betekent het wel dat de Chieftain voor lang niet iedereen binnen handbereik valt. Ook niet voor mij. Het zou me tientallen jaren kosten om te sparen voor een motorfiets zoals deze. Ergens toch jammer..
4. Hij is niet van mij
Dit is het grootste minpunt, als je het mij vraagt. Want als hij wel van mij was, reden we die voetplaten en dempers overal aan de grond. De Chieftain is écht een hele toffe motor om te rijden. Iets wat de meesten niet zullen verwachten.
Je kunt er als een hooligan mee rondscheuren, maar ook een rustig rondje mee rijden. Wil je een motor om mee naar je werk te gaan? En dat met heel veel stijl en charme doen? Dan is de Chieftain ook een ideale keuze. Als ik zo’n 35 tot 40K overhad, wist ik wel welke motor ik zou kiezen..
Niet alleen omdat hij er heel cool uitziet en veel comfort geeft tijdens lange ritten. Maar ook omdat hij zo gemakkelijk stuurt. Zelfs de sportiefste modus – ja, deze motorfiets heeft drie verschillende rijmodi – is hij vergevingsgezind op het gas. En het blok loopt foutloos en in evenwicht.
Je kunt hem zeker niet vergelijken met een Harley. Ja, misschien mist de Indian wat karakter op dit vlak. Maar houd even in gedachten, dat ik gewend ben aan 4-in-lijn race motoren. En moderne V4’s. Ik wil helemaal geen motorblok wat overal rammelt, stoot en heen en weer trilt.
WAAROM IK DE CHIEFTAIN ZO VET VIND
GEWOON TOTAAL IETS ANDERS
Ik had het van te voren nooit verwacht. Maar ik genoot oprecht van iedere seconde op de Chieftain. Zelfs van het gedoe om de motorfiets in en uit mijn huis te krijgen. Ik vind het niet erg als het allemaal wat moeite kost.
De Indian Chieftain is zo anders dan wat ik normaal rij. En ondanks dat ik mijn sportmotoren voor geen goud zou inruilen, kan ik de verandering oprecht waarderen. Om eens iets heel anders te rijden. En één ding wat deze motor gemeen heeft met mijn RSV4, is goede remmen.
Ik was onder de indruk van de precisie waarmee de Chieftain je laat remmen, zowel met de voor- als achterrem. Ik heb meerdere cruisers gereden, en ze hadden allemaal een waardeloze voorrem. Maar de voorrem op zowel de Indian Chief als Chieftain werkt echt goed. Zeker als je al het gewicht van de motorfietsen in je achterhoofd houdt.
De Chieftain is niet gemaakt om mee te racen. Maar als je eenmaal aan de front controls gewend bent, is ‘ie best wel rap weg bij stoplichten. Dit maakt het rijden extra aangenaam. Ik vond het zelfs leuk om in 0 tot 2 graden Celsius in m’n leren pak naar werk te rijden.
Ik deed hetzelfde op een BMW R 1250 GS Adventure, een tijd terug. En ik weet dat dit met persoonlijke voorkeur te maken heeft.. maar ik genoot er meer van op de Indian dan op de BMW. De GS is een topmotor, maar in mijn ogen heeft ‘ie niet de flair en charme van de Chieftain. Een bagger of cruiser moet je ding zijn, dat snap ik. Maar als je er wel gek van bent, neem de Chieftain dan eens mee voor een testrondje.
CONCLUSIE
En zo kwam deze Indian Chieftain review tot stand. Heel spontaan eigenlijk! Het voelt vreemd om een cruiser of bagger te rijden als je gewend bent om sportmotoren te rijden. Ik moest flink wennen aan het gewicht van deze ‘heavyweight’. Maar de Indian Chieftain verraste me op meerdere vlakken.
Ik reed 500 kilometer in nog geen 5 dagen. Eigenlijk in 3 dagen. Allen ‘miles of smiles’. Ik genoot er zelfs zo van, dat ik er nu zelf ook één wil. Ik vind het een fantastische woonwerk-machine, wat misschien vreemd is gezien het dure prijskaartje. Maar je kunt hem ook meenemen tijdens een rondje ‘dijken knallen’ of tijdens een rustig ritje met de oude garde. Dat prijskaartje is alleen ook één van de nadelen van de Chieftain. En waarschijnlijk een reden waarom er zo weinig rondrijden.
Ik weet dat de meesten van jullie nooit aan een cruiser zouden denken voor woonwerk-verkeer. En dat snap ik. Maar denk eens grootser en ga eens met de Chieftain op pad. Misschien raak je wel net zo verrast.
Ja, hij mocht meer vermogen hebben. Ja, hij mocht lichter zijn. Ja, hij heeft zijn limieten met betrekking tot bodemvrijheid. En ja, hij is duur. Normaal gesproken zou ik dit alles heel vervelend vinden. Maar op één of andere manier.. zit het me bij deze motorfiets niet zo dwars. De Chieftain overdonderde me, op de beste manier.
